Επάγγελμα Ποιητής

Άνεργος
Τεχνίτης να γινείς
(ηλεκτρολόγος, υδραυλικός,
μηχανικός αυτοκινήτων).
Λεφτά έχει καλά.
Δεν προλαβαίνω
πρέπει πρώτα βοηθός
κι αν με τα χρόνια είμαι καλός…
Δεν προλαβαίνω
ο χρόνος εχθρός.

Κάπου στα χέρια μου έπεσε
ένα βιβλίο με ποιήματα.
Είναι επάγγελμα ο Ποιητής;
ρώτησα ένα φίλο.
Έτσι θαρρώ.
Κι από λεφτά;
Δε ξέρω.
Μου φάνηκε εύκολο αρχικά
λέξεις στη σειρά
κι όσο πιο σπάνιες κι ακριβές
- μακριά από την απλοϊκότητα των ομιλουμένων-
τόσο πιο καλά.

Αγόρασα τετράδια και μολύβια
- τα εργαλεία λένε κάνουνε το μάστορα-
κι άρχισα με μανία
τις άδειες, λευκές σελίδες
με λέξεις να γεμίζω.

Χάθηκα από φίλους και γνωστούς.
Κάποιοι - εκ των υστέρων έμαθα-
φοβήθηκαν για το απονενοημένο.
Και άλλοι - λίγοι ευτυχώς-
διέδιδαν ότι οικειοθελώς είχα εγκλεισθεί.

Μα όλο ετούτο τον καιρό
κλεισμένος σε νεκρικό δωμάτιο
μ’ ένα ποτήρι αλκοόλης για τροφή
συνέχιζα
τις άδειες, λευκές σελίδες
με λέξεις να γεμίζω.

Ότι ήξερα από λέξεις τόγραψα
κι ήμουνα σίγουρος πως επάγγελμα
πλέον βρήκα. Ποιητής.
( Η μάνα μου - συγχωρεμένη νάναι -
θάτανε περήφανη που βρήκα κάτι επιτέλους
να αξίζει).

Τι γίνεσαι;
Τι κάνεις;
Βρήκες δουλειά;
Ποιητής.
Και είναι αυτό δουλειά;
Έτσι θαρρώ.
Έχει καλά λεφτά;
Δεν ξέρω.

Δέος και φόβος
εμπρός στην είσοδο του
μεγαλοπρεπούς κτιρίου.
Ακαδημία Ποιητών.

Τι θα θέλατε, κύριε;
Το επάγγελμα μου Ποιητής.
Στα χέρια το έργο μου κρατώ.
Που πρέπει να απευθυνθώ;
Καταλαβαίνω. Δυστυχώς δεν έχουμε θέση κενή.
Τον άλλο μήνα, ίσως τότε….
Έγνεψα και αποχώρησα συγκαταβατικά.

Αφού τεχνίτης δε μπορούσα να γινώ
και το επάγγελμα του Ποιητή ήταν κλειστό
έπιασα δουλειά ως μεταφορέας σωμάτων και ψυχών
- ταρίφας ή ταξιτζής στο πιο ποιητικό.