διαπληκτρολογισμοί ΙΙΙ

με τη Δέσποινα Κολατσιδάκη

ΔΚ: ποιειν ωδη στην αδεσποτη ποιηση
με την ουρα εξω απ τα σκελια
τρεχει
να βρει τη ψυχη της
τετραφυλη, χωρις δακρυα
περισσεψαν…..
ΝΤ: ή μπορεί να στερέψαν
από πόνο αβάσταχτο
σταματάει
γλύφει τις πληγές
ξεδιψά μα πεινάει
κυνηγά την ουρά να δαγκώσει
να κόψει κομμάτι να φάει….
ΝΤ: κι η ψυχή η τετράφυλη
στέκει πλάι ορθάνοιχτη
γεμάτη αδέσποτη ποίηση
απορημένη κοιτάει….
ΔΚ: …μεσα της οι πιο ομορφες θαλασσες
απορες θαλασσες
αποροια κατακλυσμων
που δε βρηκαν αναχωμα
ΝΤ: βρεγμένη σκύβει ρωτάει
κι η απάντηση χάνεται
στου ουρανού το στερέωμα
στη σπατάλη στο ξόδεμα
κιβωτό να ζητάει…