Τρίτη 27 Απριλίου 2010

ονείρωξη

είδα εχθές ένα όνειρο τρομακτικό
κι ακόμη τρέμω
είχ' απομείνει λέει μοναχός
παντού ερημιά
στο φόβο ενός πολέμου

κάπου στη μέση μια ελιά
στον ίσκιο της απίθωσα το σώμα
γλυκό ψωμί κρασί σαν αίμα
ησύχασε το πνεύμα

εκεί που η κούραση γλυκά
τα βλέφαρα είχε κλείσει
ακούω θόρυβο πολύ
κοιτάω μα το φως
μου τύφλωνε το βλέμμα

νάσου μπροστά μου ο εχθρός
με ύφος βλοσυρό να με ρωτάει
τι είσαι εσύ;
που είναι οι άλλοι;

όσοι δεν είναι από το φόβο πια νεκροί
των οματιών τους έχουν πάρει
πόλεις χωριά γκρεμίστηκαν
η γη έμεινε χέρσα
μονάχα τούτη η γέρικη ελιά
στάθηκε εδώ
τι είχε βαθιά ρίζες στο χώμα

της έδωσα υπόσχεση
πως χέρι εχθρού γλυκό καρπό
απ' αυτήνε δε θα πάρει
έτσι της έβαλα φωτιά
κι είδα στις φλόγες πούβγανε
το πρόσωπο του γιού
να μου χαμογελάει


η κάφτρα μούκαψε τα δάχτυλα
με την παλάμη σκούπισα τα δάκρυα
κι άνοιξα την τηλεόραση
για να μοιρολογάει

Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

μια διαδρομή

γέννηση
έρωτας
θάνατος
όλα μαζί ζωή
ας απολαύσει το λοιπό
ο καθείς τη διαδρομή
όπως μπορεί, όπως γουστάρει
και όταν έρθει η στιγμή
όρθιος να πει
για ν' ακουστεί ας το φωνάξει
πέρνα με απέναντι....βαρκάρη

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

ζητείται ελπίς

ζητείται ελπίς
σε ιστολόγια του διαδικτύου
σε ειδήσεις εφημερίδων
σε μπαρ τις μικρές ώρες
σε στοιχήματα χρηματιστηρίου
σε μουσεία, πινακοθήκες, ωδεία
σε υπεραγορές ανθρώπων
......................
......................
έτσι αόριστα και γενικά

ζητείται ελπίς
από τις συντεχνίες
στο κλάμα του μωρού μα και στο γέλιο

ζητείται ελπίς
α, οι μαυραγορίτες
κρατούν καλά το μυστικό κρυμένο

υπάρχει ελπίς
δεν ενοικιάζεται ούτε πωλείται
κρύβεται, μόνο από το φόβο,
μην τη βρείτε.

Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

μηδενικός ορισμός

ως μηδέν ορίζεται
ο γεωμετρικός τόπος
των σημείων
που τέμνεται
το μείον άπειρο
με το συν άπειρο
σχηματίζοντας το όλον.

έρωτας ή τίποτα

το τίποτα ασύλληπτο
χωρίς σημείο αναφοράς
μ' επίπεδο ενέργειας θεϊκό
μπορεί ένα σύμπαν άπειρο
αδιάστατο να γεννά
που από το μείον ως το συν
έχει ενδιάμεσα μηδέν
ως απαραίτητη αρχή ύπαρξης

έτσι την άλλη φορά
που "είμαι ένα τίποτα" πεις
σκέψου αυτό το τίποτα
μπορεί σε σύμπαν να εκραγεί
κι εσύ νάσαι η απόδειξη
στη θεωρία αυτή.

σημαντικά κι ασήμαντα

αλλάξανε τα σήμαντα
χτυπήσανε τα σήμαντρα

έρχεται καλοκαίρι
φτωχού νοτιά αγέρι

Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Καμπούλ Αθήνα

Καμπούλ Αθήνα
μι΄ανάσα θανάτου μακριά,
κρυμμένη στα σκουπίδια
βρώμικη, γραμμή κάτω απ' τα ίσια
που τραβούνε οι θεοί, μοίρα θνητή.
Θυσία που δεν είναι αποδεκτή,
εξετελέσθη ως θανατική ποινή.
Το αντίδωρο, τα δάκρυα της μάνας
σκουπίζει με τα πολυπόθητα χαρτιά.
Τραυματισμένα μάτια
από θραύσματα ψυχής αδελφικά.
Διακτινισμένος ο παράνομος πατέρας
στο Αφγανιστάν, θάνατο στο θάνατο ζητά.
Το σώμα θα γυρίσει στην Καμπούλ
μ' έξοδα της πολιτείας φυσικά,
για να μη μπουν σκέψεις στο πλήθος
που μπρος στην είσοδο κοιτά.
Κανείς δε θα ξεφύγει
από τη μοίρα του ξανά.

Μα η ψυχούλα εδώ θα μείνει
Ιακωβάτων, Κάτω Πατήσια
και στα σκουπίδια μας θα ψάχνει
την τύχη της και καμμιά λιχουδιά.