Καμπούλ Αθήνα

Καμπούλ Αθήνα
μι΄ανάσα θανάτου μακριά,
κρυμμένη στα σκουπίδια
βρώμικη, γραμμή κάτω απ' τα ίσια
που τραβούνε οι θεοί, μοίρα θνητή.
Θυσία που δεν είναι αποδεκτή,
εξετελέσθη ως θανατική ποινή.
Το αντίδωρο, τα δάκρυα της μάνας
σκουπίζει με τα πολυπόθητα χαρτιά.
Τραυματισμένα μάτια
από θραύσματα ψυχής αδελφικά.
Διακτινισμένος ο παράνομος πατέρας
στο Αφγανιστάν, θάνατο στο θάνατο ζητά.
Το σώμα θα γυρίσει στην Καμπούλ
μ' έξοδα της πολιτείας φυσικά,
για να μη μπουν σκέψεις στο πλήθος
που μπρος στην είσοδο κοιτά.
Κανείς δε θα ξεφύγει
από τη μοίρα του ξανά.

Μα η ψυχούλα εδώ θα μείνει
Ιακωβάτων, Κάτω Πατήσια
και στα σκουπίδια μας θα ψάχνει
την τύχη της και καμμιά λιχουδιά.