Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ψάχνω να βρώ στο σήμερα
του αύριο τα μελλούμενα
θολό τοπίο
τα σύννεφα ακουμπούν τη γη
και να οι δώδεκα θεοί
χαμογελούν
ξέρουν ο θάνατος δεν τους αγγίζει
μόνο η λήθη.

απάνω στα ξερά πεσμένα φύλλα
απ' τα πλατάνια
πλάι στις όχθες του ποταμού
στήνουνε φαγοπότι
τρελός χορός
νέκταρ και αμβροσία.

τίποτα δεν τους άγγιξε
η λήθη ανθρώπινη
ο χρόνος φίλος όχι εχθρός
ελεύθεροι από αρχαίες τραγωδίες
αδιαφορούν για τις ανθρώπινες ανησυχίες
τις θεϊκές αδυναμίες.

και τώρα που ξεχάστηκαν γιορτάζουνε
τη θεία θεϊκή ελευθερία

1 σχόλιο:

γιώργος γεωργίου είπε...

μου άρεσε πολύ το ποίημα νικηφόρε.
βρήκα ενδιαφέρον υλικό εδώ μέσα.
θα επανέρθω να σε διαβάσω ξανά μέσα από διαφορετικές διαθέσεις και να επικοινωνήσω στο βαθμό που το έχω ανάγκη.
καλή αρχή στο blog σου και καλή πορεία εδώ μέσα σου εύχομαι.